In 1923 schilderde Marinus Heijnes dit portretje van de Katwijkse Grietje van Beelen. Het schilderij, dat we in 2010 hadden gekocht op een veiling, was helaas in zeer slechte staat. Het schilderij was vies, zal vol muggenpoep en had ernstige craquelé. De barsten in het gezicht van de vrouw waren niet allemaal zo bedoeld door de schilder. Het was zelfs zo erg, dat het schilderij niet mooi was om naar te kijken. We waren ook bang dat de verf los ging laten waardoor het werk verloren zou gaan.

Doordat we in 2021 zulke goede ervaringen hadden met de restauratiekwaliteiten van Jos Prins Lijsten in Sassenheim vroegen we hem dit schilderij te bekijken. Hij stelde voor het schilderij opnieuw te bedoeken. Een secuur proces, want het oude doek wordt met een speciaal procedé weg gepeeled, iets met was en warmte. En dan een nieuw doek er weer achter en klaar is Klara, eh, Grietje. Klinkt makkelijk, maar alleen werk voor de expert. Jos zag het als expert wel zitten en ging aan de gang. Het resultaat is werkelijk verbluffend, zoals je kunt zien op de foto.

Het is nog steeds een oud vrouwtje, misschien niet de allerknapste vrouw van Katwijk, maar wel een knap schilderij en een mooi historisch document voor Katwijk. Achterop kunnen we lezen dat het om Grietje van Beelen gaat, bijgenaamd “Sloffige Grietje” en geschilderd in 1923.

We hebben eerder al eens proberen te achterhalen wie de vrouw op het schilderij is, met behulp van Jan Sneijders van de Werkgroep Genealogie van museum Katwijk. Het jaartal 1923 zou er volgens Sneijders op duiden, mede gezien de geschatte leeftijd van de geportretteerde, dat het gaat om Grietje, geboren 12 oktober 1868 te Katwijk aan den Rijn. Haar man Pieter de Best was arbeider. Het gebeurde vaker dat in Katwijk vrouwen zich tegen vergoeding beschikbaar stelden om zich te laten portretteren.

Verder weten we dat Heijnes deze Grietje nog eens vaker heeft geschilderd. Een schilderij met dezelfde vrouw heeft in 1941 in het Frans Halsmuseum gehangen bij de groepstentoonstelling “Kunst Zij Ons Doel”. In 1953 heeft van dat schilderij een grote afbeelding gestaan in het Leidsch Dagblad. In datzelfde artikel uit 1953 is te lezen dat dit portret hem dierbaar was, omdat het aan zijn overleden moeder herinnerde. Hij heeft dat werk dan ook nooit verkocht.

tekstfragment Leidsch Dagblad 1953, (de integrale tekst kunt u nalezen op https://www.marinusheijnes.nl/2020/08/25/1627/)

Ook schilderde hij Katwijkse vissers en de Katwijkse bedelvrouw “Sloffige Griet”. die eigenlijk Grietje van Beelen heette en in vroeger jaren een bekende strandfiguur was. Dikwijls heeft hij dit schilderij, dat een schoon meesterwerk is, kunnen verkopen — nooit heeft hij er afstand van kunnen doen. Het rimpelige gezicht van de oude vrouw is voor de meester een herinnering aan zijn gestorven moeder. Dit schilderij behoort hem geheel toe, terwijl hij de andere doeken juist zo graag onder de mensen wil brengen. Niet om de verdiensten, want die laten de echte kunstenaar koud, doch om hen iets mee te geven van wat goed is op deze aarde.