Voorjaar 2020 hebben wij (Gert en Charlotte) per fiets de reis van Kunstschilder Marinus Heijnes naar Gorinchem over gedaan. Omstreeks 1930 ging Marinus er op uit richting dit rivierenland. Hij stuurt een briefje naar huis vanaf de Linge en hij maakt er meerdere werken die hij ook later exposeert. We hebben geen idee hoe hij deze reis heeft gemaakt: per fiets of per bootje. Een vraag waar we vermoedelijk nooit meer achter zullen komen.

Er zijn een aantal schilderijen uit deze periode bekend. Heel grappig is nu dat sommige plaatsen nog goed herkenbaar zouden zijn, ofwel aan een torentje, een bocht in de dijk, of natuurlijk de plek van de molens…

Met dank aan o.a. Ineke uit Gorinchem, die ons in 2011 heeft geholpen bij het aangeven van de juiste locaties, kwamen we eerst aan in Spijk, waar we gastvrij werden ontvangen door Kees in zijn achtertuin. We konden constateren dat veel zaken in de afgelopen 100 jaar nog steeds herkenbaar waren. De toen nog dunne wilg was na 100 jaar uitgegroeid tot een flinke boom. Het oude dijkhuisje, door Kees “hans-en-grietje huisje” genoemd, was in 1999 afgebroken en vervangen door een nieuwe woning. Maar het sluisje en het uitzicht waren nog vrijwel onberoerd.

Onze reis vervolgde richting Gorinchem, waar we op zoek gingen naar de Schelluinse molens. Ook hier lijkt de tijd vrijwel stil te hebben gestaan. Op de voorgrond van het schilderij staat de Westmolen, op de achtergrond de Oostmolen, beiden uit omstreeks 1817. De weilanden zijn tegenwoordig sportveld, de stand van de molens was vandaag iets anders doordat de wind uit een andere hoek kwam. Vanaf het bruggetje konden we een foto schieten die verdraaid dichtbij moet zijn waar Marinus destijds heeft zitten schilderen. Een foto die we bij ons hebben stopten we in de brievenbus bij de Westmolen. De molenaar zal zich wel afvragen waar die foto vandaan is gekomen…

NB: ook al lijkt de foto op de juiste plek te zijn genomen, inmiddels weten we dat de locatie niet juist is. De juiste locatie van de molens is enkele kilometers naar het noorden in de plaats Hoornaar. De achterste molen op het schilderij is in 1939 af gebroken.

Volgende stop is Dalem aan de Waal. We weten dat we daar moeten zijn, omdat op het schilderij “Dalem” staat geschreven met potlood.

Alhoewel we redelijk zeker zijn dat we de juiste plek hebben gezien aan de Waaldijk, viel het niet mee om dit te fotograferen. Vermoedelijk is de Waal en de dijk niet meer in de oude staat. Ook het boerderijtje dat op de foto staat is er niet meer en de bomen die er staan zorgen er voor dat het landschap flink is veranderd.

Bij toeval zijn we er achter gekomen dat een schilderij waar we helaas alleen een (slechte) dia hebben op ook in Dalem geschilderd moet zijn. Het is een schilderij van Woudrichem, geschilderd vanaf de waaldijk. We waren destijds door Ineke al op het spoor gezet, vandaag hebben we ook ontdekt dat de locatie vrijwel gelijk is aan de plek waar het dijkhuis geschilderd is. Al fietsend konden we zien dat de kribben in de rivier en het vrije uitzicht naar Woudrichem nog steeds zichtbaar zijn.

Opvallend vonden we overigens dat Heijnes de moeite heeft genomen Woudrichem te schilderen, maar niet het kasteel Loevenstein, dat maar een paar honderd meter verderop aan de Waal lag. Zoals we weten heeft Marinus altijd grote voorkeur voor de natuur gehad bij het kiezen van zijn onderwerpen. Vandaag hebben we een paar uitzonderingen gezien, onder andere een paar molens een dijkhuis en een oude boerderij. Een kasteel zou te veel van het goede zijn geweest.

Hieronder tref je nog een krantenartikel aan dat in 1935 in De Gorcumer heeft gestaan over de expositie in Knierum.